Redactioneel – Theo Brand

Ik las het boek ‘Geloven in het ideaal’ van historicus Maarten van den Bos ter voorbereiding op het schrijven van een artikel over de jubilerende Banning Vereniging (pagina 22-23 van het magazine). Het levensverhaal van Willem Banning (1888-1971) trof mij; hoe deze zoon van een Friese haringvisser een leidende rol speelde binnen de SDAP en de PvdA.

Banning was predikant in de Nederlands Hervormde Kerk waarin hij na de Tweede Wereldoorlog een leidende rol speelde. Tegelijk dacht hij zeer inclusief met oog voor verschillen. Ik vind dat bijzonder omdat ik van dominees uit voorbije tijden een heel ander beeld heb: star, streng en dogmatisch. Banning was uit een ander hout gesneden en was vrijzinnig. Toch hoorde hij ook weer niet bij de richting die het geloof al denkend wegredeneerde; hij had gevoel voor mystiek.

Banning had via de Arbeidersgemeenschap der Woodbrookers een lijntje met de Quakers, een ondogmatische geloofsrichting met christelijke wortels. Hier kent men een spiritualiteit van eenvoud en stilte. En een innerlijk besef dat in de ontmoeting met ieder mens Christus op je levenspad kan komen. Zo’n besef leidt tot openheid en zoeken naar vrede, in het klein en in het groot.

Wat me ook opviel is dat Banning in de internationale religieus-socialistische beweging de joodse filosoof Martin Buber (1878-1965) ontmoette. In zijn filosofische werken komt vooral het thema van de dialoog tot uitdrukking. Bubers hoofdwerk draagt de titel ‘Ich und Du’ (Ik en gij) en behandelt de verhouding van de mens tot God en de medemens als existentiële dialogische religieuze beginselen. Hier gaat het niet om grote woorden, gelijk hebben of dogmatische stelsels, maar om openheid en oprecht zoeken. Bij Buber en Banning was dat geworteld in de verhalen uit Tenach en Bijbel.

Hoewel in een heel andere context en tijd, proef ik iets van die openheid ook in de woorden van Kathalijne Buitenweg in deze editie van De Linker Wang. Ze zegt onder meer: ‘Als er echt een God is die bestaat, dan is dat zo boven-begrijpelijk, dat je dat niet moet proberen te bevatten. Dan vorm je het weer naar jezelf.’

Deze uitspraak treft me. Godsdienst is niet zelden projectie. ‘Wie die Mensch ist, so ist sein Gott, Darum wird Gott so oft zum Spott’ zei Goethe al. Het is altijd de ander die je tegemoet treedt, tot wie je in verhouding staat. Politiek met compassie is een politiek die in de ogen van de ander durft te kijken, in de ogen van een weerbaar maar ook kwetsbaar medemens. Volgens het Kerstverhaal is die ander een pasgeboren vluchtelingenkind. Hoe we dit verder ook duiden of welk stickertje we er ook op plakken… is het allicht deze elementaire compassie waarin het hart klopt van veel linkse en groene politiek?

Dit bericht was geplaatst inGeen categorie and tagged , . Bookmark the permalink. Zowel reacties als trackbacks zijn gesloten.
  • Nieuwe positiebepaling van De Linker Wang vastgesteld

    Het bestuur van De Linker Wang heeft de nieuwe positiebepaling vastgesteld, waar het afgelopen jaar aan is gewerkt. We constateerden dat de statuten en huishoudelijk reglement een update nodig hebben. We zijn daarom gestart met het opstellen van een positiebepaling op 1 A4. Met deze positiebepaling blijven we staan in de bedoeling waarmee De Linker Wang [lees meer…]

  • Nieuwjaarsbijeenkomst De Linker Wang 10 februari

    Op vrijdagmiddag 10 februari organiseert De Linker Wang de nieuwjaarsbijeenkomst. Thema van de bijeenkomst is ‘stad en platteland’. Laura Bromet, Jan Huijgen en Lucas Brinkhuis gaan met elkaar en met de aanwezigen in gesprek over de vraag welke waarden centraal moeten staan om de scherpe tegenstellingen die we in 2022 rond stikstof hebben gezien te [lees meer…]