Vreemde eenden
Onlangs verscheen de glossy Donald Duck. Hij is 75 jaar geworden. De vreemde eend blijkt nog steeds populair, niet alleen bij kinderen, maar ook bij volwassenen, vooral mannen. ‘Aandacht voor vrouwen, sport, mode, auto’s, food, crime en art. En dat allemaal volgens de Duck Way of Life!’ roept de advertentie.
Met enige jaloezie vernam ik de oplage en de verwachte verkoopcijfers. Wat maakt de Duck Way of Life aantrekkelijker dan ‘De Linker Wang Way of Life’? Wat is er aantrekkelijker aan vrouwen, sport, mode of auto’s dan aan sociale rechtvaardigheid, eerlijke handel of werken aan vrede? Het antwoord is natuurlijk een open deur. Genot, winnen, opvallen en status – ik doe maar een gooi naar de drijfveren die deze onderwerpen aantrekkelijk maken – scoren beter dan menslievende doelen. De moeite die bijvoorbeeld groene omroep Llink had om ondanks een intensieve en kostbare campagne aan 150.000 leden te komen en het gemak waarmee in korte tijd een wakkere omroepkandidaat ruim 60.000 leden verwierf, ligt in dezelfde lijn. Echt ‘sexy’ zijn naastenliefde en andere zachte krachten niet.
Wat dat betreft zijn christenen in de politiek inderdaad vreemde eenden (zie pag. 14). Toch blijven er gelukkig religieus geïnspireerde mensen aandacht voor vragen. Bisschop De Korte ziet in de katholieke sociale leer een middel om mensen meer op elkaar te betrekken. De sociale leer vormt het kader waarbinnen de kerk een profetisch woord kan laten horen, als er dingen in de samenleving fout gaan, stelt hij. Religieus gedreven voormalig-van-alles en nu IKV Pax Christi-voorzitter Jan Pronk vindt dat politici het verschil moeten maken. Hij ziet ethiek of desnoods verlicht eigenbelang als drijfveren om rechtvaardigheid in de wereld te vergroten.
In de exegese grijpt Cor Ofman de tekst van Matteüs 25 aan om uitleg te geven over welke concrete daden tot aanbeveling dienen om ten tijde van het grote oordeel het koninkrijk te mogen binnengaan. In dit nummer meer voorbeelden van mensen die hun stem, hun tijd of hun handen inzetten om vreedzaam samenleven, eerlijkheid, rechtvaardigheid, duurzaamheid dichterbij te brengen door in wederzijds respect elkaar te helpen het leven aangenaam te maken: de winnaars van de Ab Harrewijn prijs (en ook de genomineerden). Maar ook een roerend verslag van een bezoek aan Palestijnse vluchtelingenkampen, waar het tegendeel wordt gedaan. En Theo Brand gaat in op het artikel van Ten Hove in het vorige nummer, om te betogen dat De Linker Wang juist geen vreemde eend is binnen GroenLinks. Inspirerend leesvoer voor de zomer!
Herman Radstake
eindredacteur
