Redactioneel – mei 2016

Geduld is een schone zaak… De Palestijnse vrouw op de voorpagina van dit blad, maakt dit duidelijk met haar gele protestbord. Menselijke waardigheid en vrede… het duurt lang voordat alle mensen voldoende zijn ‘opgeladen’ voor een wereld waarin compassie regeert.

Dat blijkt ook uit het verhaal van de Palestijn Bassam Aramin. Als tiener verzette hij zich tegen de Israëlische bezetter die hem hard strafte. Inmiddels maakt hij deel uit van de vredesbeweging Combatants for Peace waarin Palestijnse oud-strijders en Israëlische ex-militairen zich samen inzetten voor vrede. Een hoopvol signaal in een weerbarstige wereld.

Die weerbarstigheid blijkt ook uit ‘de uitsmijter’ op de achterkant van dit blad, geschreven door Geesje Werkman, projectmanager van Kerk in Actie. Ze houdt zich bezig met vluchtelingen en hekelt de Europese politiek. De overeenkomst die Europa onlangs sloot met Turkije ‘rammelt als het gaat over lotsverbetering van mensen’. Ze heeft daarvoor zes argumenten. De deal is volgens haar in strijd met ‘oude Europese waarden’.

Naar deze waarden gaat Bas de Gaay Fortman op zoek in zijn nieuwe boek Moreel Erfgoed dat onlangs werd gepresenteerd in Rotterdam. Redacteur Ina Scholma-Huisman was erbij en schreef een verslag. De Gaay Fortman laat zich onder meer inspireren door verhalen uit de Bijbel. Maar die moeten volgens hem niet verward worden met ‘enge taal’ over een leidende cultuur, christelijke waarden of een joods-christelijke traditie.

Zingeving en sociale verbanden. Daar zijn mensen blijvend naar op zoek. Het blijkt ook een belangrijk aspect te zijn van de opkomende stadslandbouw. Redacteur Anita Broekhuizen schrijft over haar eigen ervaringen in Breda met stadslandbouw. ‘Het heeft wel wat spiritueels, je bent duurzaam bezig met de aarde. Je leert veel van het kijken naar hoe iets organisch kan groeien.’

Maar wat als groei overschaduwd wordt door pijn en uitzichtloos lijden? Het is een vraag die aan de orde komt in een indringend interview met kinderarts Paul Brand door redacteur Yfke Nawijn. Brand vindt de leeftijdsgrens in de euthanasiewet onrechtvaardig. In 2006 schreef hij ‘De stoel van God’, een roman over een arts en een jongen van elf jaar die ongeneeslijk ziek is. De roman is fictie, maar gebaseerd op eigen ervaringen van de kinderarts.

Naast thema’s als vrede, gerechtigheid, duurzaamheid en emancipatie, besteedt De Linker Wang dus ook aandacht aan medisch-ethische thema’s. Overwegingen en dilemma’s die dan spelen, raken mensen tot in hun ziel. Ze hangen nauw samen met levensbeschouwing en ethiek, ook als leidraad voor de politieke keuzes die mensen maken. Reflectie en debat hierover houden in een vrije samenleving gelukkig nooit op. En dat is goed. Zolang compassie maar regeert.

Theo Brand – hoofdredacteur


Geplaatst

in

door

Tags: