Verwoestende aardbevingen zoals in Turkije en Syrië hebben we in Nederland niet. Toch zijn wij het zelf, die ons land verwoesten, schrijft John Jorna in een blog. Pakt Nederland door met het omvormen van de landbouw?
Gelukkig hebben we in Nederland geen verwoestende aardbevingen. En toch…. En toch zijn wij het zelf, die ons land verwoesten. We vergiftigen het oppervlaktewater met te grote hoeveelheden drijfmest. We vernietigen de biodiversiteit en laten planten en dieren in ons land uitsterven door de uitlaatgassen van onze voertuigen, schepen en vliegtuigen en de uitstoot van allerlei industrieën. We beperken de visstand door overbevissing. We verpesten de bodem, het grondwater en het oppervlaktewater en vergiftigen onze atmosfeer. En als de zeespiegelstijging straks tegenvalt helpen al die deltadijken niet meer en verdwijnt de helft van Nederland onder de zeespiegel. Tenzij we tijdig andere keuzes maken.
Al lang is de bemesting al veel hoger dan de regels voor de rest van Europa toestaan. Al meerdere keren hebben rechters uitspraken gedaan over ons milieubeleid, dat veel te slap is en niet effectief. Er zijn heel wat goedwillende boeren, die het milieu een goed hart toedragen en zich aan de regels houden of een nieuwe aanpak uitproberen. Maar inmiddels is het wel duidelijk geworden. Al die boeren samen hebben gewoon te veel runderen, varkens, kippen, schapen en geiten voor een klein land als Nederland Al die landbouwhuishouddieren produceren gewoon te veel mest en dus moet het aantal dieren omlaag en heel fors. Het aantal dieren moet worden gehalveerd.
In de buurt van natuurgebieden moeten veel agrarische bedrijven gewoon verdwijnen of overschakelen van veeteelt op akkerbouw of fruitteelt. Dan moet daarvoor wel een markt zijn. Op een bijeenkomst met ook een GroenLinks lid van de Tweede Kamer gaf zij de indruk dat het er nu toch van gaat komen. Ook bij Op1 sprak een voorstander van de verandering zeer overtuigend en een boer stribbelde nauwelijks tegen. Besef daarbij wel, dat het voor een boer, die als de zoveelste generatie op het familiebedrijf werkt heel erg moeilijk wordt als het bedrijf wordt opgekocht en de grond een andere bestemming krijgt, bijvoorbeeld bos of natuur. Ik vroeg of er nog steeds suïcide voorkomt en dat is zo en ook onder jongeren, die opeens geen toekomst meer zien. Wij mensen in de stad zijn vaak gewend om met ons vingertje naar die boeren te wijzen. Die zijn de grote vervuilers. Maar het beleid wordt vaak bepaald door banken of andere kapitaalverschaffers. De invloed van de agrarische industrieën, de groothandel en de supermarkten is niet te verwaarlozen en tenslotte zijn er de consumenten, die hun eitje of hun glas melk of hun stukje vlees niet willen missen. We zijn met zijn allen verantwoordelijk voor de aantasting van het milieu. We moeten dus niet mopperen als ons belastinggeld wordt gebruikt om de fundamentele verandering in ons grondgebruik mogelijk te maken.
Deze blog is afkomstig van de website van John Jorna